Het is feest op de steiger. Achter ons hebben 3 vaartuigen van onbestemde origine de steiger bezet. Opa, oma, kinderen en kleinkinderen, de hele familie plus een hondje, zwart-wit gevlekt als een Friese koe. De uitgeworpen hengel om een visje te verleiden mocht niet baten. De pianosonates van Chopin, door ons misschien iets te luidruchtig vanaf ons achterdek verspreid maakte geen indruk op hen.
De twee zusjes leken zo erg op elkaar dat ik ze aanvankelijk voor een tweeling hield. Bij nadere bestudering was het ene zusje duidelijk meer in het vet gestoken dan de andere en ook iets langer. Ik denk dat ze een jaar in leeftijd verschilden.
Het was een gemoedelijk familiegebeuren, het jongste grut, voorzien van zwemvestjes, werd regelmatig van de wal in de boot en weer eruit gesleept. Opa gunde zich een biertje in blik en er werden snacks en ander lekkers rondgedeeld.
Onder luide gilletjes plonsden de meiden in het water elkaar nat spattend onder het toeziend oog van pa, ma en de grote broers, die niet veel zin hadden zich in het water te begeven.
De wind die aanvankelijk westelijk was draaide binnen 10 minuten 180 graden naar het oosten. De zeewind die ontstaan was door het opwarmen van het land werd vervangen door de heersende oostenwind die voorspeld was.
Dit had wel tot gevolg dat we plotseling konden meegenieten van de pas aangestoken barbecue van twee andere steigergasten die een eindje verderop met hun scheepje lagen. Vanonder een parasolletje op het land in het hoge gras kwam een dikke petroleumlucht naar ons die de frisse weidegeuren verpestten. Van de geur van de iets gecremeerde worsten werden we eveneens niet blij.
Het steiger-leven is vol verrassingen. Bo vind het maar niks, al die mensen die langs lopen, vlak bij ons schip en laat dat goed merken door een grom en een ontstemde blaf. Correcties onzerzijds vanaf het voordek waar we een glas rosé dronken waren aan dovemansoren gericht.
Inderdaad we liggen weer op onze geheime plek. Het blijft trekken, een plek waar je verliefd op bent. De rust werd dan wel even verstoord, maar na een uurtje of twee was de familie al weer op weg naar huis, drie motorbootjes pruttelend achter elkaar, de grootste als hekkensluiter.
Morgen wordt het slechter weer, harde wind, regen, onweer, en misschien hagel. Althans die kans is er volgens het weermannetje. Waarschijnlijk valt het weer reuze mee, en mocht het zo zijn, we zitten binnen lekker droog en Nine Marit vind een beetje regen niet erg.
In het noord-westen kleurt de lucht paarsrood. De oostenwind sluimert langzaam in slaap. Een moedereend zwemt met haar 4 jongen in kiel-linie voorbij, heel rustig voort peddelend , alsof ze weet waar ze naar toe gaat, het onderkomen voor de nacht. 
