We zijn aan boord en hebben de laatste uren een wilde blik in onze ogen. Begrijpelijk als je in een uur tijd 30 muggen hebt geroosterd met ons elektrische tennisracket. De hele boot ruikt naar een foute barbecue waar één en ander te lang in de vlammen heeft gelegen.
Voortdurend kijken we om ons heen alsof we ze zien vliegen en dat blijkt telkens weer bewaarheid. Het glaasje port voor het slapen gaan is verworden tot een bezigheid vol onrustige blikken naar het witte plafond, terwijl we onszelf op de meest vreemde plekken krabben, in de veronderstelling dat er weer een mug bezig is zich te verlustigen aan ons 'O' zo heerlijk levensvocht, ons bloed.
Blijk ik ook nog de pech te hebben een mug, die zich net aan mij gelaafd had, te pletten op één van onze nieuwe gordijnen, met als gevolg een rode vlek op het maagdelijke crèmekleurige gordijn.
Alles is dicht met horren van de Xenos en een speciaal-horrennet over het vluchtluik in het voorschip. Toch komen ze binnen en telkens wanneer we denken ze allemaal om zeep te hebben gebracht zien we hoe zo'n onverlaat zich totaal onbekommerd op ons plafond nestelt, onder het mom 'zie mij eens' en 'pak me dan'. Welnu, dat laatste doen we dan ook vol verve, met de elektrische matteklopper.
Waarom heeft de Schepper ons met dit vliegvolk opgezadeld ? Was het om ons mensen te pesten? Of dacht Hij misschien, ik moet wat vliegend voedsel creëeren voor de zwaluwen? Maar waarom dan ze uitrusten met een venijnige prikbuis waarmee ze ons bloed opzuigen en ons een uren-durende jeukplek bezorgen?
De afgelopen nacht hebben we zuchtend en steunend geprobeerd de slaap te vatten. De muggen waren me telkens voor. Bijna in slaap was er dan telkens weer dat gemene zoemen in de buurt van mijn hoofd, waarbij een mijzelf toegebrachte klap, meestal een misser, mij weer klaar wakker maakte, of op zijn minst me een tijdelijk doofheid bezorgde als de klap op mijn oor was beland.
De deken helemaal over me heen trekken was slechts even mogelijk. Veel te heet en veel te zweterig. Zo gauw een been, een arm of een oorlel zich buitendekens vertoonde, was het weer 'aanvallen'. Direct het licht aan, wij beide rechtop in bed, het muggen-rooster-ijzer in de aanslag en dan rondkijken waar het vliegende stuk vreten zich nu weer bevindt.
Wij zijn inmiddels gaan geloven in het fenomeen generatio spontanea. Ondanks dat er een flinke berg muggenlijken op de vloer ligt komen er nog steeds levende muggen bij. Of zouden ze dan toch door die minuscule gaatjes bij de deuren naar binnen komen?
We zitten nu in het donker, als laatste redmiddel, Nienke zwaait met haar grilrooster als een bezetene door de salon waarbij de basilicum en de sla met kluit op de plank boven de kastjes helaas gesneuveld zijn door haar krachtige optreden. Zelf ben ik gek van de jeuk de douche ingedoken die helemaal wit is van binnen, zodat ik ieder bewegend insect direct kan spotten. Hier mag het bloed spatten, de wanden zijn goed afwasbaar. Wat zal de nacht ons brengen?
Overleven we dit of moet ik een collega psychiater te hulp roepen?
Wordt hopelijk vervolgd.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten