Om de noord van Sjælland

                                

                             

Helsingør kasteel

Met een lekker windje op de kont stuiven we langs de noordkust van Sjaelland richting Hundested. 

Helsingør met zijn fraaie kasteel laten we achter ons.

Helsingør, een plek om nog eens  naar terug te keren. Een schitterend maritiem museum door een Deen ontworpen die er de Mies van der Rohe prijs  in 2015 voor ontving. 

Varen door het Kattegat is voor motorbootvaarders spannend. We hebben dan ook de weerberichten gespeld en de gribfiles over een aantal dagen aan een minutieus onderzoek bloot gesteld. De kust laat zien dat de noordwestelijke winden er stevig kunnen huishouden. Overal afgekalfde stukken kust, ditmaal geen kalk maar zandgrond. Wat als voordeel heeft dat er talloze mooie zandstranden zijn. Op de plekken waar huizen staan, heeft men kunstmatig de waterlijn met grote stenen opgehoogd om verder afkalven te voorkomen. Je wilt niet dat je kostbare huis boven op de klif eerdaags onder op het strand ligt. Kun je wel 's morgens direct vanuit je bed in de zee pootjebaden, maar alleen als je bed en de rest van het huis de val van de klif heeft overleeft, wat me zeer onwaarschijnlijk lijkt.

Om twee dagen slecht weer af te wachten duiken we het Roskilde fjord in. Het zou een mooi fjord zijn al ligt het bezaaid met grotere en zeer grote stenen net onder de water-oppervlakte. 

Vanochtend hoorde ik dat een zeilschip een paar meter buiten de betonning was vastgelopen. De havenmeester vertelde dat er al een reddingboot onderweg was. 

Roskilde was vroeger, en dan heb ik het over het tijdperk tussen 850 tot 1150 na Chr., een gebied waar zich veel Vikingen hebben gevestigd. Anders dan men zou denken was het merendeel van de Vikingen een vreedzaam volk dat voornamelijk uit boeren en vissers bestond. Slechts een klein percentage van dit volk was berucht om hun rooftochten waarbij ze zelfs tot in Constantinopel en Noord Amerika kwamen. In Nederland kwamen de Vikingen of de "Noormannen" zoals ze ook wel genoemd werden tot in Culemborg,waar ze volgens de geschiedschrijvers nogal huishielden op een niet al te prettige manier. Huis en haard, vrouwen en kinderen, man en paard werden niet gespaard. 

Vanuit Frederikswærf, het prettige kleine haventje waar we nu liggen vanwege de stevige wind, ging ik vandaag per openbaar vervoer naar Roskilde. Het was een lange zit per trein en per bus. Heen en terug was het met elkaar bijna 5 uur reizen. Met ons schip zouden we 8 uur kwijt geweest

zijn. 

Het openbaar is goed geregeld, de treinen en bussen ogen nieuw en goed onderhouden. Mooier is dat ze ook precies op tijd rijden. Altijd weer leuk om de mensen te bekijken en proberen in te schatten wat ze in het dagelijks leven doen. Het knulletje en het meisje met lang haar van denk ik, niet ouder dan 12-13 jaar, beide met een rugzak stappen in de bus. Ze hebben het hoogste woord en lijken elkaars woorden op te zuigen als was het Italiaans ijsje. De schooldag zit erop en nu gaan ze naar huis. Zo jong en al zo zelfstandig, op weg naar een onzekere toekomst. 

Bij de bushalte zit een ouder echtpaar. Ze houden elkaars hand vast en spreken met elkaar in het Frans, een pubermeisje staat er naast en babbelt vrolijk mee. Ze waren ook naar het Viking-museum geweest en gingen nu terug naar hun hotel. Haar zwartgeverfde haar en ringen door neus en oren, contrasteerde nogal met de gedateerde gewone kleding van,naar ik vermoed, haar grootouders. De opa, zijn witte haardos uitwaaierend onder een witte pet moest een en ander duidelijk maken en onderstreepte dat heftig gebarend met zijn vrije hand. Oma glimlachte en was helemaal verrukt toen hij even later zachtjes voor haar begon te zingen. De kleindochter draaide zich demonstratief om als vond ze het gênant. Gelukkig bij oma geen spoor van gêne. 

Roskilde was aardig, maar qua stad vond ik het minder aansprekend dan Helsingør. De kerk, de kathedraal, is een pompeus groot geval van grote bakstenen met een toren waarbij je nekspieren verkrampen als je hem helemaal tot aan de spits wilt bekijken. 60 kronen betalen om de kerk van binnen te bekijken had ik er niet voor over. Ik dacht dat godshuizen meestal gratis zijn. Misschien is het pragmatisme de religieuze functie de baas geworden. Onderhoud van zo'n tempel kost veel geld en de aantallen gelovigen die het behoud ervan willen of kunnen ondersteunen worden steeds geringer. 

We wachten op rustig weer, 

Ons scheepje ligt ongeduldig te schommelen, evenals zijn opvarenden die weer varen willen.